On the sled!

Stap 1. Pak de rendiervellen, pannetjes, hout, vlees, buikbanden en de lijnen.
Stap 2. Zoek de harnassen uit voor de honden die meegaan en neem die mee.
Stap 3. Stop alle spullen in de sledes, leg de lijnen klaar en hang de harnassen bij de kennels op.
Stap 4. Trek bij de honden de harnassen aan en laat ze in de speelweide zodat je de honden kunt inspannen.

Dit is zo onderhand een routine voor mij geworden. Maar zelf meegaan niet!
Gisteren was er tijd, ruimte en ik was niet ziek! Dus ik ben samen met 2 Nederlandse meiden (die hier ook in Zweden stage lopen), en met Sander op pad gegaan. :D Wat was dat leuk zeg, en wat is dat toch een apart gevoel, zo’n slee! Wanneer je hier de weide uitsleed heb je gelijk heel wat heuvels sneeuw. De honden willen zo graag lopen, dat ze met een rotgang de heuveltjes over denderen. Je moet dus goed je voeten op het matje houden (remt af) of de rem af en toe intrappen.
Na een aantal meter viel Sophia toch wel heel erg hard. Haar honden wilden zo graag rennen, dat ze gewoon door gingen. Ik had Sander al horen zeggen dat wanneer je valt, je vaak niet meer dan 10 seconden hebt om er weer op te komen, want dan schieten ze er alweer vandoor. Gelukkig kon ik net op tijd met beide voeten flink de rem intrappen, zodat ik niet over Sophia heen zou sleeën!

Toen we eenmaal boven waren aangekomen had ik inmiddels Sophia ingehaald. We sleedde met z’n 4e wat grotere vlaktes over. Wat is dat toch een machtig gevoel zeg! Mijn hondjes hadden flink de vaart erin, wat uiteindelijk best jammer was. We slede natuurlijk met meerdere, dus echt racen wil dan natuurlijk niet. Wel heb ik af en toe flink op het matje gestaan zodat de afstand tussen mij en Jutta wat groter werd. Wanneer ik het matje los liet kon ik een stukje wat harder :D Tussen de bomen heb ik wel veel met het matje gesleed. Bij elke bocht kun je zo wat bomen meenemen of takken tegen je hoofd krijgen. Ook was er her en der veel sneeuw gedooid waardoor er gaten ontstonden. Het was dus een kunst om daar niet ín te sleeën!

’s middags kwamen we op een mooie plek aan. We hebben de hondjes wat vlees gegeven, en Sander heeft voor ons hamburgers gebakken. We hebben warme chocolademelk gedronken en zijn daarna weer verder gegaan. Boven de bergen zag je al een hele grijze lucht aankomen. Ik dacht dat het regen zou zijn (aangezien het hier regent met natte sneeuw nu het dooit), maar het bleek toch echt sneeuw te zijn, en niet zo’n beetje ook! Ofja, het was niet eens heel veel, maar met een flinke wind was het haast niet te doen. De honden waren weer heel fris uiteraard, en we gingen natuurlijk bergafwaarts. Met al die wind en sneeuw wat in je ogen kwam kon je niet altijd goed inschatten hoe diep de sneeuw was, wat het best lastig maakte.

Uiteindelijk gingen Sander en Jutta netjes over een oversteek heen met 2 grote heuvels. Sophia bleef met haar slee in de 1e heuvel hangen, en kantelde. Ik had dat op tijd door, en kon daardoor stoppen. Ze werd over de heuveltjes heen gesleurd maar kon bij de 2e heuvel de rem pakken en zo de honden stoppen. Ik merkte dat ik al niet erg gunstig voor de heuveltjes stond. Ik liet voorzichtig de rem los en probeerde de slee nog recht op de heuveltjes af te sturen, maar dat ging mis. Ook ik knalde tegen het heuveltje aan en viel van mijn slee. Ik werd wel beide heuvels (met daartussen een weggetje) over gesleurd, en kon daarna niet meer bij de rem of de slee komen! Het voordeel is wel dat je met een buikband aan de slee vast zit, anders ben je dus de slee en honden echt kwijt, want zij gaan gewoon door, hahaha! Maar het touw van de buikband was zo lang, dat ik niet meer bij de slee kon komen.
De slee kantelde en de honden bleven maar gaan! Mijn hele jas kroop omhoog en al het sneeuw zat ín mijn broek, shirt, kraag, jas….. óveral! We gingen door over een paadje tussen de bomen. Ik dacht echt dat ik tegen een boom tot stilstand zou komen, haha! Maar plots kwam ik bij de groep die stilstond (ik denk dat ze doorhadden dat ik niet meer op mijn slee stond). Jutta kon mijn voorste honden pakken en Sophia kon mijn slee weer overeind zetten. Ik kon daardoor weer de rem te pakken krijgen en iets sneeuw uit mijn jas ed. halen. Zo zeg, wat was dat grappig!

We zijn daarna nog wat mooie stukken bergafwaarts gegaan om vervolgens weer veilig beneden aan te komen. Vanaf het begin van de dag had ik een glimlach op mijn gezicht, die niet meer wilde verdwijnen! Wat een super leuke dag! :D :D

Natuurlijk ben ik ook nog jarig geweest dinsdag. Bedankt voor alle lieve smsjes, berichtjes en kaartjes!! Super lief dat jullie allemaal zo aan mij denken, hihi! :D Claudia had op verzoek een taartje gekocht en die hebben we ’s avonds samen met de Oostenrijkers aangebroken. :)

Rond 11:30 heb ik de Belgische dames uitgezwaaid. Nu zijn er geen gasten meer in het gastenverblijf, maar vanavond komen er 3 Duitsers. Zij gaan dinsdag op expeditie t/m vrijdag. Dan is het dus lekker rustig in de kennel, haha!

Ik ga zo weer even naar buiten, wat hondjes in de wei laten. Ze hebben vandaag een vrije dag, maar de jongere honden die nog niet meelopen (of honden die wat kreupel waren en afgelopen dagen rust gehad hebben) kunnen dan even lekker spelen in de wei.

Hej då!