Woensdag, liep anders dan gepland.

Met een busje en een auto gingen we op weg naar de Farm waar we de elanden konden voeren, paard konden rijden, een treewalk konden doen of van een soort tokkelbaan. Voor alles (behalve de elanden) moest je 25,- betalen. Treewalk leek mij niet zo speciaal, en de tokkelbaan scheen 20 seconden te duren. Sascha, Ilse en ik wilde sowieso al paardrijden, dus we hadden voor 2 uur gereserveerd. Helaas liep alles wat anders dan verwacht.

Alles begon dus goed. In de auto op weg naar de Ranch. Super grappig aangezien Elco in het busje reed en Sascha in het auto’tje. Thomas en de eigenaren bleven op de camping. Onderweg kon ik nog een wilde eland spotten, dus mijn geluk kon niet meer op. Eenmaal aangekomen racete ik gelijk het busje uit. Er zat voor het huis namelijk een Fauve. En niet zomaar eentje, nee! Een Basset fauve de Bretange. Een heel oud reutje. Super lief beestje. Iedereen knuffelde hem even waarna er een vrouw met een bos takken langs kwam lopen. We gingen de elanden voeren! Echt een super leuke ervaring om ze van zo dichtbij mee te maken. Ik heb ze mijn appeltje gegeven en ben toen richting de paarden gewandeld. Eerst was er een ritje voor de “beginnende ruiters”. Ik heb wat foto’s gemaakt en ze uitgezwaaid. We zijn met de rest van de groep nog even naar een kerkje gelopen. Een uurtje later kwamen de beginners weer terug op de farm, en mochten de gevondenen opstijgen. Ik had al een haflinger in een van de boxen zien staan,, en aangezien lisanne van haflingers houdt, moest ik natuurlijk even vragen of ik op de haflinger mocht! En,, dat mocht. Nalle heette hij, wat Zweeds is voor teddybeer. Dat was hij ook. Hij was de leider van de groep, maar al op leeftijd. Het was de bedoeling dat hij netjes achteraan de groep reed, maar meneer is natuurlijk niet voor niks een leider. Mega grappig! Vooraan willen lopen, maar ondertussen willen eten van planten, en alle andere paarden dwars zitten. Al snel had ik hem netjes achteraan en zorgde ik er voor dat hij geen bladeren meer kon eten. Luisteren meneer Nalle!

We hebben ongeveer een uur lang heerlijk gereden. Die vrouw wist nog een leuke route met veel omgevallen bomen zodat we lekker wat te springen hadden enzo! Heerlijk tussen alle dennen en het groene mos. Wat ruikt zo’n bos toch heerlijk. Toen we klaar waren met het racen wilden we over een steile helling naar beneden stappen. Die vrouw en Sascha liepen voorop. Voor mij liep Ilse met Pluto en daarachter ik met Nalle. Er ontstond een gat tussen Sascha en Ilse waardoor Pluto graag bij de groep wilde blijven en ik draf ging. En toen ging alles heel erg snel…

Pluto struikelde over het mulle zand, of misschien wel een van de keien? Zijn rechter been knakte, waardoor hij over de kop dreigde te gaan. Hij kon dit voorkomen door op zijn zij te vallen. Heel ongelukkig zat Ilse daar tussen, waardoor ik alleen nog een beetje van haar haren kon zien. Die vrouw, Sascha en ik stapte natuurlijk gelijk van onze paarden. Tussen de 5 en 10 minuten gaf Ilse nergens een reactie op. Daarna maakte ze geluidjes en was ze er weer. Ze wist alleen niks meer. Zelfs niet hoe oud ze was en waar ze was. Het was echt heel erg naar. Ik stond echt te shaken! Moest ik ook nog plassen, dus met paarden snel in de bosjes gaan zitten. Uiteindelijk is Ilse naar het ziekenhuis gebracht met een zware hersenschudding en eventuele bloedingen in haar lichaam. Gelukkig kwam ze er met gekneusde ribben, verrekte spieren en een flinke hersenschudding vanaf. Sascha zou eerst mee gaan in de ambulance, en ik ben met die vrouw en 4 paarden terug gegaan. Dat is echt heel erg naar, wanneer je met 4 personen en 4 paarden weg gaat, en je met 4 paarden (beide een paard aan de teugels mee terwijl we zelf op de andere 2 reden) terug komt. Ik heb die dag mijn ouders even gebeld om alles te vertellen, en ben niet al te laat gaan slapen.