Vrijdag, railbiken.

Railbiken, wat is dat?
Nou, men nemen een oud spoor. Maken een fiets zodat je er op kunt fietsen, en Voila! Een railbike. We gingen weer met z’n alle in het busje op weg naar Bengstfors. Daar aangekomen wisten de mensen al dat we zouden komen, handig! Ze hielpen ons met de fietsen, en we konden gaan. Marij en ik gingen voor, daarna kwamen Niels en Iris, Daarachter fietste Frank en Jos en als laatste Sascha, Tessa en Marloes op een fiets voor 3 personen.

We hebben heel wat mooie meren en bossen gezien. Als je vanaf Bengstfors kwam had je voorrang, maar kwam je vanaf Arjang, dan moest je vorang verlenen. Dat hield in dat we op de heenweg lekker konden blijven fietsen, en de tegenliggers hun fietsen van de rails haalde. We zijn tot aan Gustafors gereden, hebben de fietsen langs de rails gezet en zijn naar Alcatraz gelopen. Daar zijn Iris, Sascha en ik nog even naar de Deutsche Bakkerij gelopen. Het zaakje was van een Duits mannetje die overheerlijke broodjes verkocht! Handig, want in Zweden eten ze zeer weinig brood. Je kunt overal ook van die pakken kopen die 6 maanden houdbaar zijn, bleh.

Toen Sascha, Iris en ik weer terugkwamen op Alcatraz, had de rest ook al gegeten. Ze waren aan de bananen begonnen die we eigenlijk de avond daarvoor op het uur wilde bakken. Ik vond het toch wel lekker om hem echt te gaan bakken. Thomas gaf als tip om de banaan door te snijden, chocolade erin te doen en op het vuur te gooien. Dat deden we dus ook, alleen dan in een koekenpan. Heerlijk :)

Toen we alles op hadden zijn we weer terug gaan fietsen. Ook nu zagen we de geweldige mierenhopen, meertjes en herten weer. Maar de terugweg was wel wat zwaarder. Al die heuvels enzo. Marij en ik hebben veel afgewisseld, dus het wilde wel. Maar ik was wel blij toen we er weer waren. Tja, eerst ruim 55 Kilometer mountainbiken, en een dag later 50 kilometer railbiken. Kontpijn kreeg ik er van!

We zijn weer met het busje naar Alcatraz gereden, en hebben nog lekker gezwommen en gerelaxt.

Edit!:

Ik vergeet helemaal het verhaal over sluisboy te vertellen! Oeps, nou, komt ie: De camping van Bert en Cicka zit op een eiland. Omdat eiland loopt water, en daar is een sluis. Zo kun je toch je kano/vaartochtje voortzetten. En bij die sluis, stond elke dag weer een super leuke Zweed! Nou goed, niemand had het er over gehad. Toen Iris wat zei, gaf ik antwoord in de zin van: "Misschien is die Zweed wat voor jou, hij is wel leuk!". Met 7 meiden moet je dat niet te snel zeggen! Iedereen meteen "Jaaaaa!!", "Echt he!","Hij is echt wel knap"! Hahahaha. Niels, Jos en Frank stonden met zo'n opgetrokken wenkbrauw naar ons te kijken, hahahaah. Ze verklaarde ons voor gek. Maar wat nu? We moesten eigenlijk wel zijn naam weten. Uiteindelijk hadden we hem “sluisboy” genoemd, omdat hij de jongen was die altijd bij de sluis stond.

Sascha had geregeld dat ook sluisboy zijn naam op een kaartje voor Ilse zette. Hij had er ook echt “sluis-boy”achter geschreven, super lachwekkend! Aan het einde van de dag wilde we toch wel graag met hem op de foto! Maargoed, hoe ga je dat vragen, als je elke dag met een Wc-rol langs zijn sluis komt lopen. Haha! Maar, uiteindelijk is het ons gelukt! We hadden ook nog mazzel, want hij zou er morgen niet meer zijn. Ik zou de foto toevoegen! En geef toe, is hij niet knap? :D