Donderdag, mountainbike avontuur.
Door: Lisanne van de Mast
Blijf op de hoogte en volg Lisanne
07 Juli 2011 | Zweden, Lennartsfors
Vandaag staat het mountainbiken op het programma. Allemaal waren we een beetje dufjes door wat er gisteren met Ilse gebeurd was, dus hebben we tot een uur of half 10 uitgeslapen. Nadat iedereen lekker gedoucht had en zich opgefrist, hebben we gezamenlijk ontbeten. Heerlijk, die bosbessenjam! Ciska kwam mededelen dat Ilse waarschijnlijk vanavond weer terug zou komen, gelukkig maar! Ze had scans gehad ed, maar van binnen was alles heel. Ze had alleen haar knie en enkelbanden verrekt, en haar ribben waren gekneusd. We hebben de tent versierd met ballonnen en zijn toen gaan overleggen hoe we het gingen doen met mountainbiken.
Al snel kwamen Marij en ik er achter de dat meiden niet zo’n puf hadden om zo’n end te gaan fietsen. Gelukkig wilde de mannen wel met ons mee! Er waren namelijk verschillende routes. Lange en zware. Maar ook korte en makkelijke. De andere meiden zouden de makkelijkere gaan doen. Maargoed, dat duurde en duurde, dus Marij en ik waren ons klaar gaan maken. Fiets broekje aan, en hoppa! We hebben met z’n 5e de routekaart, fietspomp, bandenplakset en de mountainbikes bij Thomas opgehaald. Al snel bleken veel mountainbikes lekke banden te hebben. Toen we, op het oog, goede fietsen hadden, zijn we op weg gegaan. Bovenaan de heuvel naast Alcatraz kwam het eerste foutje al. Niels kon niet goed met zijn grote blad schakelen. Hij was terug gegaan naar Thomas, en had een andere fiets meegekregen. We konden op weg! Na een minuut of 10 gaf Jos aan dat zijn fiets toch ook wel lastig trapte. Nou, zo gek is dat ook niet als je niet kunt schakelen Niels gaf aan om wel even met Jos mee terug te willen gaan, dus Frank, Marij en ik zijn in de buurt nog even gaan fietsen.
Ondertussen begon het steeds iets harder te regenen. Door alle pech met de fietsen was het ook al bijna half 2 geworden. Frank, Marij en ik zijn een paadje in gefietst opzoek naar leuke mensen en leuke huisjes. Al snel stuitte we op een reusachtige mooie grote boom. We waren zo onder de indruk, dat we er even onder wilde schuilen en foto’s wilde nemen. Maargoed, als je in Zweden 0,4 seconden van je fiets af stapt, trek je gelijk alle 100.000.000 in een cirkel van 30 cm rondom jou, aan! Dus gelijk alle Deet (Ja, in noem het gewoon anti-muggenspray, maar we hadden zo lol om “de Deet van Marloes”, dat we dat steeds als “date” uitspraken. Heel grappig!) uit de tassen gehaald en ons helemaal ingesprayt. Ondertussen werden we een beetje ongeduldig. Als Jos en Niels nu eens kwamen, konden we eindelijk echt gaan fietsen! En daar kwamen ze ook. Ik dacht ze al aan te horen komen. Tja, Zweden he! Je hoort alles. Maar na enkele seconden stonden Niels en Jos dan ook echt boven aan de bult! Woehoeeeee, we gaan knallen! Fietsen met die hap!
Lennartfors was op zich niet zo’n end weg. Ongeveer 24 Kilometer. Maargoed, met al die steile heuvels was het toch een pittige tocht. Onderweg stopte we steeds om even van de omgeving te genieten. Frank zag nog reen staan! En we konden in de verte kraanvogels spotten, echt geweldig. Al die kleine dingen geven je zoveel energie. Het voelde echt alsof ik de hele wereld aan kon. We fietste langs mooie meren, door kleine plaatsjes, langs watervallen en bossen. Eenmaal in Lennartfors aangekomen moesten we wel lachen. Lennartsfors bestaat exact uit 1 supermarkt, daartegenover een pub en daarnaast 1 apparaat om te tanken. Eenmaal in het plaatsje aangekomen wilde we toch wel even onze gezichten wassen. Het had onderweg namelijk meerdere malen super hard geregend, en door al dat water + zand zaten we onder de modder! Toen we aan het overleggen waren hoe we onze fietsen neer wilde zetten, verzekerde mensen ons dat ze hier niet gestolen zouden worden. We moesten heel hard lachen! Dat je juist hier ook weer Nederlanders tegen komt! “Het is hier geen Amsterdam!”, zei de man. We zijn snel naar binnen gegaan om een gebakje te eten, en lekker wat te drinken.
Op de terugweg stonden we voor een keuze. Of we gingen vanaf dat punt dezelfde weg weer terug, of we namen een langere weg terug. Nou ja, voor Niels en mij was de keus niet zo moeilijk. Wij wilde beide graag de langere (en andere) route terug gaan. Op dat moment begon het nog te regenen, wat de keuze alleen maar moeilijker maakte. Frank wilde toch wel even schuilen voor de regen. Maar Niels en ik wilde juist graag doorfietsen. Uiteindelijk zijn we dan ook maar doorgefietst. Maar de kleine miezer druppels gingen over in een hoosbui! Ik fietste voorop, met mijn ogen bijna helemaal dichtgeknepen. Ik hoorde allemaal gebrom op de achtergrond. Wat gek? Wilde iemand iets duidelijk maken? Ik kon er echt niks van verstaan. Pas na een paar seconden besefte ik dat het Jos was. Hij was “skik op fietsen” aan het zingen. Ik moest echt super hard lachen, samen met Marij. Maar toen er eenmaal een zijweg kwam, waren we Frank kwijt. Hij wilde nu toch echt gaan schuilen, en was in een schuur gaan staan. Maar ja, wanneer je zeiknat bent, en je gaat stil staan, krijg je het alleen maar koud. We konden Frank overhalen om toch maar door te fietsen, en na ongeveer 15 minuten scheen de zon alweer! Wel zaten we allemaal weer onder de modder.
Heel wat geweldige plaatsjes zijn we doorgefietst. Niels kon de kaart niet goed meer lezen, omdat hij zo natgeregend was. Maar de borden waren goed te volgen. We kwamen her en der koeien tegen, (Gelijk Joooooooos even laten blijken dat we aan hem dachten, haha). Eenmaal in Häljelund stonden we allen in 0,1 seconden stil. Op een oprit zag Frank kraanvogels lopen! Wow, wat geweldig om ze van zo dichtbij te zien! Toen ik naar ze toe wilde snellen vlogen ze natuurlijk weg. Gelukkig kon ik snel het filmknopje van mijn cameraatje vinden en heb ik ze kunnen filmen. Wow! Geen woorden voor!!
Uiteindelijk kwamen we ergens begin van de avond weer terug. Jammer! Iedereen had nog energie voor 10. Maar we waren wel echt super vies geworden van al die regen. De rest zat binnen spelletjes te spelen. We bedachten ons geen moment, en zijn met z’n 5e het meer ingesprongen met alle kleding + schoenen nog aan. Wat was dat water daar toch lekker warm!! Echt, heerlijk. Hierna waren de heren de herendouches in gevlucht en Marij en ik die van de Dames.
Na het douchen was Ilse ook weer gearriveerd. Ze had erg veel medicijnen gehad, en zag heel erg duf. Ze heeft echt mazzel gehad dat ze alleen maar kneuzingen (ribben, knie, enkel) en een hersenschudding had! Gelukkig mocht ze bij Bert en Cicka binnen in een van de gastenverblijven slapen… Dat was me echt wel een dagje zeg!
Al snel kwamen Marij en ik er achter de dat meiden niet zo’n puf hadden om zo’n end te gaan fietsen. Gelukkig wilde de mannen wel met ons mee! Er waren namelijk verschillende routes. Lange en zware. Maar ook korte en makkelijke. De andere meiden zouden de makkelijkere gaan doen. Maargoed, dat duurde en duurde, dus Marij en ik waren ons klaar gaan maken. Fiets broekje aan, en hoppa! We hebben met z’n 5e de routekaart, fietspomp, bandenplakset en de mountainbikes bij Thomas opgehaald. Al snel bleken veel mountainbikes lekke banden te hebben. Toen we, op het oog, goede fietsen hadden, zijn we op weg gegaan. Bovenaan de heuvel naast Alcatraz kwam het eerste foutje al. Niels kon niet goed met zijn grote blad schakelen. Hij was terug gegaan naar Thomas, en had een andere fiets meegekregen. We konden op weg! Na een minuut of 10 gaf Jos aan dat zijn fiets toch ook wel lastig trapte. Nou, zo gek is dat ook niet als je niet kunt schakelen Niels gaf aan om wel even met Jos mee terug te willen gaan, dus Frank, Marij en ik zijn in de buurt nog even gaan fietsen.
Ondertussen begon het steeds iets harder te regenen. Door alle pech met de fietsen was het ook al bijna half 2 geworden. Frank, Marij en ik zijn een paadje in gefietst opzoek naar leuke mensen en leuke huisjes. Al snel stuitte we op een reusachtige mooie grote boom. We waren zo onder de indruk, dat we er even onder wilde schuilen en foto’s wilde nemen. Maargoed, als je in Zweden 0,4 seconden van je fiets af stapt, trek je gelijk alle 100.000.000 in een cirkel van 30 cm rondom jou, aan! Dus gelijk alle Deet (Ja, in noem het gewoon anti-muggenspray, maar we hadden zo lol om “de Deet van Marloes”, dat we dat steeds als “date” uitspraken. Heel grappig!) uit de tassen gehaald en ons helemaal ingesprayt. Ondertussen werden we een beetje ongeduldig. Als Jos en Niels nu eens kwamen, konden we eindelijk echt gaan fietsen! En daar kwamen ze ook. Ik dacht ze al aan te horen komen. Tja, Zweden he! Je hoort alles. Maar na enkele seconden stonden Niels en Jos dan ook echt boven aan de bult! Woehoeeeee, we gaan knallen! Fietsen met die hap!
Lennartfors was op zich niet zo’n end weg. Ongeveer 24 Kilometer. Maargoed, met al die steile heuvels was het toch een pittige tocht. Onderweg stopte we steeds om even van de omgeving te genieten. Frank zag nog reen staan! En we konden in de verte kraanvogels spotten, echt geweldig. Al die kleine dingen geven je zoveel energie. Het voelde echt alsof ik de hele wereld aan kon. We fietste langs mooie meren, door kleine plaatsjes, langs watervallen en bossen. Eenmaal in Lennartfors aangekomen moesten we wel lachen. Lennartsfors bestaat exact uit 1 supermarkt, daartegenover een pub en daarnaast 1 apparaat om te tanken. Eenmaal in het plaatsje aangekomen wilde we toch wel even onze gezichten wassen. Het had onderweg namelijk meerdere malen super hard geregend, en door al dat water + zand zaten we onder de modder! Toen we aan het overleggen waren hoe we onze fietsen neer wilde zetten, verzekerde mensen ons dat ze hier niet gestolen zouden worden. We moesten heel hard lachen! Dat je juist hier ook weer Nederlanders tegen komt! “Het is hier geen Amsterdam!”, zei de man. We zijn snel naar binnen gegaan om een gebakje te eten, en lekker wat te drinken.
Op de terugweg stonden we voor een keuze. Of we gingen vanaf dat punt dezelfde weg weer terug, of we namen een langere weg terug. Nou ja, voor Niels en mij was de keus niet zo moeilijk. Wij wilde beide graag de langere (en andere) route terug gaan. Op dat moment begon het nog te regenen, wat de keuze alleen maar moeilijker maakte. Frank wilde toch wel even schuilen voor de regen. Maar Niels en ik wilde juist graag doorfietsen. Uiteindelijk zijn we dan ook maar doorgefietst. Maar de kleine miezer druppels gingen over in een hoosbui! Ik fietste voorop, met mijn ogen bijna helemaal dichtgeknepen. Ik hoorde allemaal gebrom op de achtergrond. Wat gek? Wilde iemand iets duidelijk maken? Ik kon er echt niks van verstaan. Pas na een paar seconden besefte ik dat het Jos was. Hij was “skik op fietsen” aan het zingen. Ik moest echt super hard lachen, samen met Marij. Maar toen er eenmaal een zijweg kwam, waren we Frank kwijt. Hij wilde nu toch echt gaan schuilen, en was in een schuur gaan staan. Maar ja, wanneer je zeiknat bent, en je gaat stil staan, krijg je het alleen maar koud. We konden Frank overhalen om toch maar door te fietsen, en na ongeveer 15 minuten scheen de zon alweer! Wel zaten we allemaal weer onder de modder.
Heel wat geweldige plaatsjes zijn we doorgefietst. Niels kon de kaart niet goed meer lezen, omdat hij zo natgeregend was. Maar de borden waren goed te volgen. We kwamen her en der koeien tegen, (Gelijk Joooooooos even laten blijken dat we aan hem dachten, haha). Eenmaal in Häljelund stonden we allen in 0,1 seconden stil. Op een oprit zag Frank kraanvogels lopen! Wow, wat geweldig om ze van zo dichtbij te zien! Toen ik naar ze toe wilde snellen vlogen ze natuurlijk weg. Gelukkig kon ik snel het filmknopje van mijn cameraatje vinden en heb ik ze kunnen filmen. Wow! Geen woorden voor!!
Uiteindelijk kwamen we ergens begin van de avond weer terug. Jammer! Iedereen had nog energie voor 10. Maar we waren wel echt super vies geworden van al die regen. De rest zat binnen spelletjes te spelen. We bedachten ons geen moment, en zijn met z’n 5e het meer ingesprongen met alle kleding + schoenen nog aan. Wat was dat water daar toch lekker warm!! Echt, heerlijk. Hierna waren de heren de herendouches in gevlucht en Marij en ik die van de Dames.
Na het douchen was Ilse ook weer gearriveerd. Ze had erg veel medicijnen gehad, en zag heel erg duf. Ze heeft echt mazzel gehad dat ze alleen maar kneuzingen (ribben, knie, enkel) en een hersenschudding had! Gelukkig mocht ze bij Bert en Cicka binnen in een van de gastenverblijven slapen… Dat was me echt wel een dagje zeg!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
